TABIAT VA INSON O’RTASIDAGI UYG’UNLIK - EKOLOGIK FALSAFA
Ключевые слова:
Ekologik uygʻunlik, antropotsentrizm, bioetsentrizm, ekologik tafakkur, tabiat falsafasi, axloqiy mas’uliyat, ekologik ong, barqaror rivojlanish, ekologik xavfsizlik, inson-tabiat munosabati, texnogen omillar, ekologik inqiroz, gnoseologik yondashuv, ekologik madaniyat, tabiatni muhofaza qilish, ekologik barqarorlik, falsafiy qarashlar, global ekologik muammolar, axloqiy-etika me’yorlari, tabiiy muvozanat.Аннотация
Mazkur ilmiy ishda tabiat va inson o‘rtasidagi dialektik o‘zaro munosabatlar ekologik falsafa nuqtai nazaridan konseptual tahlil etiladi hamda ushbu aloqalarning uyg‘unlikka asoslangan shakllanish mexanizmlari falsafiy, axloqiy va gnoseologik mezonlar asosida izohlanadi. Insoniyatning texnogen taraqqiyoti, industrializatsiyalashgan jamiyatning ekologik izlari hamda antropogen omillar ta’sirida yuzaga kelayotgan ekologik inqiroz holatlari fonida, tabiat bilan uyg‘un hayot tarzini shakllantirish zarurati insoniyat taraqqiyotining eng dolzarb strategik vazifalaridan biri sifatida ilgari suriladi. Ishda ekologik ongning shakllanishi, bioetik qadriyatlarning rivojlanishi, shuningdek, antropotsentrik va eko-sentrik yondashuvlar o‘rtasidagi falsafiy qarama-qarshiliklar ilmiy-tanqidiy nuqtai nazardan tahlil qilinadi. Annotatsiyada ekologik barqarorlik konsepsiyasi, global ekologik xavfsizlik tamoyillari va insoniyatning tabiiy muhit oldidagi axloqiy-eksistensial mas’uliyatining nazariy asoslari atroflicha yoritilgan.
