“TAQIQ MEVASI” ROMANINING G‘OYAVIY-BADIIY TAHLILI

Abstract

Nazar  Eshonqul  –  zamonaviy  o‘zbek  adabiyotida  o‘ziga  xos  uslubi,  falsafiy 
teranligi,  obrazlar  tizimidagi  murakkablik  va  ramziy  yondashuvlari  bilan  ajralib 
turuvchi  yozuvchilardan  hisoblanadi.  Adib  o‘zbek  zamonaviy  nasrida  falsafiy-
psixologik  tashqi  ko‘rinish  bilan  uyg‘unlashtirgan  yozuvchilardan  biridir.  Uning 
asarlari,  xususan,  "Ta’qiq  mevasi"  romani  orqali  o‘zbek  nasrida  postmodernist 
yondashuvlar, ontologik muammolar, inson va jamiyat  o‘rtasidagi ziddiyatlar, ichki 
ruhiy olam tahliliga bo‘lgan intilishlar ko‘zga tashlanadi. 
 Ushbu roman o‘zbek adabiyotida inson ongining chuqur qatlamlarini o‘rganishga 
urinuvchi modernistik asar sifatida ajralib turadi. Ushbu roman orqali muallif odam va 
gunoh, axloq va vasvasa, ozodlik va erksizlik, ruh va tana kabi yevropacha va sharqona 
tarkiblarni o‘ziga xos tarzda uyg‘unlashtirishga erishgan. 
“Taqiq mevasi” an’anaviy syujetli roman emas. Uning syujeti real voqealardan 
ko‘ra ruhiy voqeliklar asosidagi syujetdir. Asardagi hikoyalar sirtdan real ko‘rinsa-da, 
aslida bu – inson ruhining ichki ziddiyatlari, gunoh va poklik o‘rtasidagi kurash, vijdon 
azobining natijalaridir.